زیبای لعنتی

روانشناسي باليني

روانشناسي باليني تخصص روانشناسي است که مراقبت هاي مداوم و جامع بهداشت رواني و رفتاري را براي افراد و خانواده ها ارائه مي دهد. مشورت با سازمان ها و جوامع ؛ آموزش ، آموزش و نظارت ؛ و عمل مبتني بر تحقيق اين يک تخصص در گستردگي است - که به طور گسترده شامل آسيب شناسي رواني شديد است - و با جامعيت و ادغام دانش و مهارت از طيف وسيعي از رشته ها در داخل و خارج از روانشناسي مناسب مشخص مي شود. حوزه روانشناسي باليني شامل همه سنين ، تنوع هاي مختلف و سيستم هاي متنوع است.

دانش علمي و نظري پيشرفته آلماني به تخصص

درک آسيب شناسي رواني و ملاحظات تشخيصي / مداخله اي. مسائل مربوط به سلامت روان در طول عمر بر اساس درک جامع از آسيب شناسي رواني. ارزيابي: توانايي ادغام و ترکيب داده هاي آزمون شخصيت با اقدامات ارزيابي استاندارد ديگر. مشاوره: توانايي مشورت با ساير سلامت و بهداشت رفتاري متخصصان و سازمانهاي مراقبت در مورد آسيب شناسي رواني شديد ، خودکشي و خشونت. پايگاه تحقيق: مشارکت با تحقيقات خاص و بررسي انتقادي علم ، دانش و روشهاي مربوط به آن زمينه ها که متمايز از روانشناسي باليني است.

پارامترهايي براي تعريف عملکرد حرفه اي در روانشناسي باليني:

جمعيت ها

روانشناسي باليني به عنوان يک تخصص به افراد و خانواده ها در طول عمر و از همه زمينه هاي قومي ، فرهنگي و اجتماعي و اقتصادي ، و همچنين گروه ها و جوامع خدمات ارائه مي دهد.

مشکلات / مسائل

تخصص روانشناسي باليني به مسائل مربوط به سلامت رفتاري و رواني افراد در طول عمر مي پردازد ، از جمله:

ناسازگاري فکري ، احساسي ، رواني ، اجتماعي و رفتاري. ناتواني و ناراحتي. مسائل مربوط به سازگاري جزئي و همچنين آسيب شناسي رواني شديد.

رويه ها

ارزيابي: مصاحبه تشخيصي ، ارزيابي رفتاري ، تجويز و تفسير اقدامات آزمون رواني مداخله (سطوح اوليه ، ثانويه و عالي): خدمات باليني به افراد ، خانواده ها و گروه ها مشاوره: تمرين بين حرفه اي و درون حرفه اي با ساير متخصصان و سازمان هاي بهداشت و رفتار رفتاري تحقيقات: مشارکت با تحقيقات خاص و بررسي انتقادي علم ، دانش و روشهاي مربوط به روانشناسي باليني.

روانشناسي کاربردي

تجزيه و تحليل رفتار کاربردي باليني جامعه ، مصرف کننده ، مشاوره ، انتقادي ، آموزشي ، محيطي ، ارگونومي ، قانوني ، بهداشتي ، انساني ، صنعتي و سازماني ، روان سنجي ، حقوقي ، پزشکي ، نظامي ، موسيقي ، بهداشت حرفه اي،

"پزشکي روانشناسي" به اينجا تغيير مسير مي دهد. براي مجله ، به پزشکي روانشناسي مراجعه کنيد.

روانشناسي باليني يکپارچه سازي علم ، نظريه و دانش باليني به منظور درک ، پيشگيري و تسکين ناراحتي يا اختلال عملکرد روانشناختي و ارتقاء رفاه ذهني و توسعه شخصي است. محوري در عمل ، ارزيابي روانشناختي ، فرمول بندي باليني و روان درماني است ، اگرچه روانشناسان باليني همچنين در تحقيق ، آموزش ، مشاوره ، شهادت قانوني و توسعه و مديريت برنامه مشارکت دارند.. در بسياري از کشورها ، روانشناسي باليني يک حرفه بهداشت روان تنظيم شده است.

اين رشته عموماً در سال 1896 با افتتاح اولين کلينيک روانشناسي در دانشگاه پنسيلوانيا توسط لايتنر ويتمر آغاز شده است. در نيمه اول قرن بيستم ، روانشناسي باليني بر ارزيابي روانشناختي متمرکز بود و توجه کمي به درمان داده شد. اين امر پس از دهه 1940 هنگامي که جنگ جهاني دوم منجر به افزايش تعداد پزشکان آموزش ديده شد ، تغيير کرد. از آن زمان ، سه مدل آموزشي اصلي در ايالات متحده توسعه يافته است - Ph.D. مدل علوم باليني (تمرکز زيادي بر تحقيقات دارد) ، دکتري. مدل علم پزشک (ادغام تحقيقات و عمل علمي) ، و Psy.D. مدل پزشک-محقق (با تمرکز بر نظريه و عمل باليني). در انگلستان و جمهوري ايرلند ، دکتراي روانشناسي باليني بين دو مدل اخير قرار مي گيرد ، در حالي که در بيشتر سرزمين اصلي اروپا ، آموزش در سطح کارشناسي ارشد و عمدتا روان درماني است. روانشناسان باليني در ارائه روان درماني متخصص هستند و به طور کلي در چهار جهت اصلي نظري - روان پويايي ، انساني ، آموزش مي بينند.

بيشتر بخوانيد...